حميد آقايي
چهاردهم مرداد ماه ۱۴۰۰ اولين سالروز چهره ي ناشناخته و خدمتگزار عرصه دانش و تعليم و تربيت ازمنطقه دماوند؛ مرحوم دكتر محمد صفري است.
نام و آوازه ي محمد صفري را درسالهاي دهه ۵۰ كم و بيش مي شنيدم. گاه و بيگاه در دورهمي هاي خانوادگي و جمع دوستانه اي كه برادران بزرگترم داشتند، نام محمد صفري و محسن حاج علي بيگي را مي شنيدم كه به دست ساواك دستگير شده اند و در زندان به سر مي برند.
محمد صفري كه درخانواده اي مذهبي و اصيل رشد كرده بود به خاطر فضاي خانواده و شهر دماوند و فعاليت هاي انجمن كاوشهاي ديني و علمي وارد فعاليتهاي سياسي و پخش اعلاميه هاي امام و ديگر مبارزان شده بود. درهمان سالها بود كه مورد شناسايي ساواك قرار گرفت و دستگير شد و مدت يكسال و اندي را تحت شكنجه و زندان حكومت پهلوي قرار گرفت.
درآستانه پيروزي انقلاب محمد صفري آزاد شد.او كه در سال ۱۳۵۵ موفق به اخذ كارشناسي صنايع كشاورزي شده بود، با پيروزي انقلاب اسلامي وارد فعاليتهاي اجرايي درنهادهاي انقلاب شد و خدمات زيادي را در جهاد سازندگي و دانشگاه به ثمر رسانيد.
محمد آقا صفري ازهوش و استعداد زيادي برخوردار بود، تحصيل در رشته مورد علاقه اش (علوم ومهندسي صنايع غذايي ) را درسال ۱۳۵۹ در دانشگاه تهران و سپس دكتري را در دانشگاه مك گيل كانادا دررشته بيوتكنولوژي مواد غدايي ادامه داد و با پشتكار كم نظيرش دوره فوق دكتري را درهمان دانشگاه با موفقيت كم نظير گذراند. دكتر محمد صفري حالا يك استاد تمام و پروفسور در رشته صنايع كشاورزي و غذايي شده بود.
خدمات ماندگار او در رياست دانشگاه ابوريحان و ديگر مراكز علمي كشور فراموش ناشدني است.
دكتر صفري علاوه بر خدمات مديريتي به علم و دانش و تربيت صدها شاگرد، دهها اثر علمي ازقبيل كتاب و مقاله و برگزاري و شركت در همايش هاي علمي داخلي و خارجي را دركارنامه درخشان خود دارد.
اينها اما در مقابل شخصيت متواضع و خاكي و دوست داشتني او ناچيز است. دكتر صفري كه دانشمندي مومن و متعهد بود، با لبخندي كه هميشه برلب داشت و سخنان لطيف و بعضا آميخته به طنز شيرينش در همان نگاه اول و ديدار اول به دل مي نشست. لباس ساده و مواجهه بي پيرايه و افتادگي اي كه ميوه دانش سرشار او بود نمي گذاشت چندان به چشم بيايد. نسيم وار مي آمد و مي رفت. درنمازهاي جماعت و جمعه و مراسم مختلف حاضر مي شد و كمتر كسي مي دانست او استاد تمام دانشگاه تهران و ديگر دانشگاهها و يك چهره درخشان علمي و پژوهشي براي كشوراست و منطقه ما در تراز علمي او و در رشته تحصيلي و پژوهشي كمتر كسي را مانند او دارد.
اين سالهاي آخر دست به گريبان بيماري شد كه سرانجام در ۱۴مرداد ماه ۱۳۹۹ تسليم قضا وقدر الهي شد و به رحمت و رضوان الهي باريافت.
چقدر بايد افسوس بخوريم كه بودن چنين گوهرهاي تابناكي را قدرنمي دانيم و در رفتن شان نمي سوزيم.
اميدوارم با پايان يافتن وضعيت كرونايي شرايط براي برگزاري بزرگداشتي درخور شخصيت انقلابي و علمي و تعليمي اين دانشمند گمنام وفرزانه برگزار شود و حق خدمات او آنچنان كه بايسته و شايسته است ادا گردد.
به روح آن عزيز سفر كرده درود مي فرستيم و برايش غفران و تعالي درجات و براي همسر گرامي و فرزندان عزيز وساير بستگان گرامي اش، بهروزي و سلامتي روز افزون را آرزو مي كنيم.